کارگردان فیلم سینمایی «پی ۲۲» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: تجمل گرایی، اشرافی گری، لابی بازی ها و مفسده ها مدیران دولتی در مسائل اقتصادی جزو موضوعاتی است که می توان ده ها فیلم سینمایی شاخص در رابطه با آن ها ساخت و با انجام این قبیل کارهای فرهنگی مانع از ادامه این گونه فعالیت ها در کشور شد.

وی ادامه داد: سینمای ایران به اندازه کافی در تاریخ خود فیلم های دختر و پسری و روابط عاشقانه و خیانت و امثالهم به خود دیده است و دیگر زمان آن فرا رسیده تا سینماگران کشور به عنوان افراد دغدغه مند و فرهیخته آستین های همت خود را بالا بزنند و به این قبیل موضوعات در سینما بپردازند؛ هرچند که متأسفانه آنطور که از شوهد پیدا است عنان کنترل رفتار مدیران و مسئولان دولتی دیگر از دست همه در رفته است و آن ها هر کاری را که می خواهند انجام می دهند اما ما نباید با دست روی دست گذاشتن این چنین ساکت بنشینیم و رفتار آن ها را نظاره کنیم.

قاسمی جامی سپس با بیان اینکه مفسده اقتصادی در دولت ریشه دوانده است اظهار داشت: من به آینده کشور در رابطه با مسائل اقتصادی به هیچ عنوان خوش بین نیستم اما امیدوارم که با برخورد قاطعانه دستگاه قضایی با مدیران متخلف دولت بتوانیم شاهد ریشه کن شدن چنین اتفاقاتی در آینده جمهوری اسلامی ایران باشیم.

کارگردان فیلم سینمایی «چشم شیشه ای» در بخش دیگری از این گفتگو خاطرنشان کرد: متأسفانه برخی دولت ها شرایطی را به وجود آورده اند که دیگر هیچ فردی به شعارهای آن ها نمی تواند اعتماد کند به عنوان نمونه دولت یازدهم با شعار تدبیر و امید روی کار آمد اما متأسفانه رفتاری که طی تمامی این سال ها از خود نشان داد عین بی تدبیری بود و متأسفانه روحیه یأس و ناامیدی را با رفتار مدیران خود در جامعه رواج داد.

وی تأکید کرد: من شخصاً بعد از دیدن ارقام نجومی مدیران دولتی در شوک و ناباوری فرو رفتم و نمی توانستم این ارقام را در ذهن خود هضم کنم؛ زمانی که ما مشاهده می کنیم بسیاری از افراد جامعه در فقر و گرسنگی به سر می برند بسیار متأسف می شویم که برخی مدیران این گونه بودجه بیت المال را چپاول می کنند.

قاسمی جامی در خاتمه این گفتگو افزود: در همین جامعه اصناف سینمایی ما بسیاری از هنرمندان را داریم که در فقر کامل به سر می برند و هیچ کس هم به فریاد دل آن ها نمی رسد، بسیاری از آن ها با بیماری های زیادی دست و پنجه نرم می کنند و بسیاری دیگر مشکلات بی مسکنی، بی بیمه ای و بیکاری دارند و برخی از خانواده ها حتی بعد از فوت اقوام شان از پس مراسم های رایج ترحیم برنمی آیند آن وقت برخی مدیران دولتی این چنین پول مردم را می خورند.